Nine Inch Nails

Właściwie Nine Inch Nails = Trent Reznor. Właściciel tego zespołu multiinstrumentalista, założyciel, lider, kompozytor, autor tekstów, gitarzysta, klawiszowiec oraz wokalista Nine Inch Nails największe tryumfy święcił w latach 90-tych, gdy jego industrial rock znali wszyscy młodzi ludzi. Wystąpił nawet nie niesławnym Woodstock II. Teraz zrobiło się o nim głośno, ponieważ wraz ze swoim współpracownikiem Atticus Ross otrzymał Oskara za muzykę do „Social Network”. Czyli dawni buntownicy kończą w mainstreamie… Taka kolej rzeczy…

Robert Plant

Kolejny gigant rocka. Po rozpadzie Led Zeppelin raz było dobrze, innym razem miał pod górkę. Co ciekawe, nagrywał razem ze swoim partnerem z Led Zeppelin – Page`em. Niektórzy traktują ich nagrania tak, jakby Zeppelini powrócili. Plant nagrywa solowe płyty Roberta Planta, także razem z Alison Krauss, a niedawno z zespołem Band of Joy, z którym zaczynał karierę. Tak się kręci kariera jednego z najwspanialszych głosów w muzyce rockowej.

Już możesz ściągnąć Pokochaj Fotografię nr 9

A w numerze m.in.:

Ewa Lena Brzozowska

Od zawsze dużo rysowałam, malowałam, a w pewnym momencie odkryłam, że fotografia jest dla tych leniwszych ;) Nie trzeba spędzać kilku godzin przy kartce papieru czy sztalugach, by stworzyć coś, co siedzi w głowie.

Moja Moskwa

Urodziliśmy się i dorastaliśmy w różnych krajach i kulturach, mówimy w różnych językach, ale nasze drogi, poplątane jak linie metra, zbiegły się właśnie tu. Lubimy ją i jednocześnie nienawidzimy. Chcemy stąd wyjechać, ale wracamy do niej jak bumerangi. Anna Karahan

Świat(ło) globtrotera - w pogoni za cieniem

Cierpię na pewną chorobę i zupełnie się tego nie wstydzę. Nie bardzo wiem gdzie i kiedy się tegoż schorzenia nabawiłem. Wydaje mi się, że było to kilkanaście lat temu w jakimś tropikalnym kraju pełnym słońca oraz cieni. Bo właśnie te cienie, a raczej ich fotografowanie, to objaw schorzenia, na które zapadłem. Grzegorz Lityński

Daniel Kuliński

Fotografia jest wszędzie, trzeba tylko podejść bliżej, stanąć dalej, zamknąć jedno oko, albo jeszcze lepiej oba i pomyśleć... Często idąc ulicą nawet nie mam ochoty wyjąć aparatu, ale wystarczy, że zmieni się pogoda, żebym w tym samym miejscu zrobił kilka ujęć.

Pokaż Twarz

Czy jakiś portret jest szczególny? Jednocześnie wszystkie, jak i żaden! Ale nie ma go z bardzo konkretnego powodu. Wszyscy zgodnie z moim zamysłem mają być równi - tyczy się to braku ozdób, ubioru, zredukowanej ekspresji, jak i dowolnie rozumianej "szczególności". Błażej Mroziński

Czytaj więcej >

Orville i Wilbur Wright

The New York Times kiedyś napisał: “Człowiek będzie zdolny zbudować maszynę latającą za milion lat".

Black Country Communion

Początkowo podszedłem do tego projektu nieufnie. Eee, zebrali się chłopaki, żeby zgarnąć kasę. No, fakt, wielkie nazwiska, ale czy razem stworzą coś ciekawego? A potem usłyszałem Black Country Communion w radiu i stwierdziłem, że nie miałem racji. Glenn Hughes wiadomo - Trapeze, Deep Purple i Black Sabbath, solo. Jason Bonham to nie tylko sławny martwy ojciec, ale również niezłe umiejętności perkusisty. Derek Sherinian grał z wieloma wielkimi. No i coraz bardziej doceniany i znany Joe Bonamassa gitara. Smakowity hard rock, blues, rock. I podobno chcą być prawdziwym zespołem a nie jednorazowym wybrykiem. O tak! Mam dreszcze! Jeszcze, jeszcze…

Don Cherry Latif Khan

Bywa tak, że człowiek przeczyta gdzieś krótką notkę, jakieś małe wspomnienie i potem szuka w tym całym Internecie bohaterów tych tekstów. I oto mamy: multiinstrumentalista i kompozytor Don Cherry trąbka, klawisze, gongi, flet, wokal i Latif Khan perkusjonalia. 1978 rok, prawie przypadkowa sesja tych dwóch muzyków…

Brad

Zespół na boku… Bo Stone Gossard z Pearl Jam, Shawn Smith z Pigeonhead i Satchel a Regan Hagar z Malfunkshun + różni basiści. Tylko cztery płyty nagrane przez prawie 20 lat. Ale za to bardzo dobrych, bez napinki, na luzie, słychać radość z grania i muzyki. Rock, rock, rock. I to jest według mnie wystarczająca rekomendacja.

Ed Kowalczyk

Pół nasz człowiek, lider (były?) grupy Live. Nagrał płytę solową, z muzą niezbyt odbiegającą od tego, co robił z Live. Mamy rockowe, kawałki, trochę grunge`u, hard rocka, spokojniejsze utwory. I charakterystyczny, dobry, piękny, rzekłbym głos, Edwarda. Szkoda, że nigdy Live nie byli, a i wszystko wskazuje na to, że Ed Kowalczyk nie będzie, wielkimi gwiazdami. A w niektórych kawałkach byli blisko muzycznej nirwany.

Sonic Youth

Giganci gitarowego niezależnego grania. Kilkadziesiąt lat na scenie ( tak, tak!), kilkadziesiąt nagranych płyt. Wydaje się, że : Thurston Moore, Kim Gordon i Lee Ranaldo są zrośnięci z gitarami, tak organiczna w ich wykonaniu jest ta muzyka. Muzyka nie dla wszystkich: melodie owszem są, ale ukryte pod wszelkimi dźwiękami, jakie może z siebie wydać gitara. A swoją drogą zadziwiająca jest kariera gitary elektrycznej , instrument wydający z siebie takie dźwięki powinien być zakazany… Sonic Youth: rock, noise, punk, psychodelia. No to grajta!

Kraftwerk

Jak tu pisać o takiej legendzie, gdy inni już wszystko napisali? Dzięki Niemcom z Kraftwerk istnieje zarówno współczesna muzyka pop jak i elektroniczna awangarda. Ich twórczością inspiruje się do dzisiaj wielu rockmanów. Wpływają na muzykę już od czterdziestu lat! Nawet jak ktoś nie kojarzy nazwy Krafwerk, to i tak słyszał w radiu jakiś ich utwór. Nie wierzysz? A założymy się? Posłuchaj!
PS. Pozdrowienia dla jednego z największych fanów Kraftwerk w Polsce – Sebastiana!


Kraftwerk - Robot from EMI Music on Vimeo.



Kraftwerk : Autobahn from Waldir Barreto on Vimeo.



Kraftwerk - Computer Love from DHASH on Vimeo.

Skunk Anansie

O czasu rozpadu Skunk Anansie i fan ii dziennikarze czekali aż zespół… ponownie się zejdzie. I wrócili, nagrali płytę, jakością dorównującą płytom sprzed rozpadu. Skin jak zwykle czaruje głosem, starsi panowie instrumentaliści w dobrej formie, aczkolwiek mega przeboju nie było. A zdaje się tego po nich oczekiwano. Nie marudźmy jednak, cieszmy się tym co jest.

Holy Fuck

Kolejny dowód na to, że nie tylko USA i Wyspy Brytyjskie mają świetne zespoły. Oto bowiem Holy Fuck jest z Kanady. Rąbnięta nazwa i rąbnięta muzyka. Ale oprócz kompozycji bardzo zainteresowała mnie też jej produkcja i efekt finalny. Grają muzykę będącą połączeniem lo-fi, elektroniki i improwizacji. Tyle Wikipedia. Nie oddaje to zupełnie tego co się słyszy. Ta muzyka wciąga, bawi, cieszy, przestrasza czasami.

Snow Patrol

Przyjęło się pisać o tych Szkotach, że tworzą zespół alternatywny. Jednak gdy posłuchasz tego co Snow Patrol gra, nie będziesz wiedzieć czego alternatywą ma ten zespół być. Przecież to po prostu zespół rockowy, który na dodatek osiągnął spore sukcesy w sprzedaży płyt. I dla mnie nie ma w tym nic złego, ale przecież oni chcą być takim np. nowym U2 a nie dajmy na to Sonic Youth! Skąd więc ta alternatywa?!

Charles Mingus

Legenda amerykańskiego jazzu. Był zarówno muzykiem (kontrabas, bas) jak i kompozytorem. A także działaczem społecznym sprzeciwiającym się rasizmowi. Grał i komponował hard bop, free jazz, ale jego muzyka zawiera też na przykład elementy gospel. Genialny muzyk o strasznie trudnej osobowości i charakterze. Ale za to muzycy wychodzący spod jego ręki i ucha zawsze byli najlepsi i robili kariery.

Dead Can Dance

Po rozpadzie cenionej formacji Dead Can Dance Lisa Gerrard i Brendan Perry kontynuują kariery solowe, ale wydaje mi się, że poziom z okresu Dead Can Dance po prostu se ne vrati. Tworząc swoją muzykę, duet ten inspirował się setką gatunków muzycznych. Lisa Gerrard śpiewała w swoim, wymyślonym języku, Brendan Perry uwodził głębokim, zmysłowym głosem.

Majowa FotoGea do wzięcia!

Marek Waśkiel, redaktor naczelny miesięcznika FotoGeA.com  
"Kiedy ponad rok temu przystąpiliśmy do realizacji pierwszego numeru miesięcznika FotoGeA.com, wiedzieliśmy, że jest to eksperyment.
Bezpłatny miesięcznik kolportowany w sieci - nikt z nas nie zdawał sobie sprawy jak przyjmą taki projekt Czytelnicy. Życzliwa reakcja znacznie przerosła nasze oczekiwania! Dziś po roku jego wydawania mamy kilka tysięcy stałych prenumeratorów i ponad 30 tys. unikalnych pobrań miesięcznie, a grono naszych przyjaciół na Facebooku to ponad 1200 osób. Dostajemy wiele emaili i staramy się przygotowywać kolejne numery zgodnie z zawartymi w nich sugestiami.
Staliśmy się też miejscem wielu dziennikarskich i fotograficznych debiutów. Za wszystkie głosy wsparcia i życzenia z okazji pierwszych urodzin serdecznie dziękujemy!
Jest już do pobrania nowy - numer majowy. Mamy w nim ciekawe opowieści m.in. o Burkina Faso, Madagaskarze (pokonywanym na rowerze!), Syrii, Czarnogórze, Galapagos i Lwowie. Wszystko zilustrowane wieloma dobrymi i oryginalnymi zdjęciami. Łącznie 113 stron! Jest oczywiście dział z oceną zdjęć nadesłanych przez naszych Czytelników i nowościach fotograficznych na rynku. Z rubryki FotoPorady można się dowiedzieć jak uporządkować i przedstawić swoje fotograficzne portfolio. Na stronie przygotowanej przez portal dCamera.pl znajdują się informacje o nadchodzących konkursach fotograficznych.
FotoGeA.com - to się dobrze czyta i ogląda!
Pozdrawiam
Marek Waśkiel, redaktor naczelny miesięcznika FotoGeA.com

Suicidal Tendencies

Mocna ekipa from ju es ej, która najtłustszy okres miała ze 20 lat temu. A wokalista, Mike Muir, za cholerę nie umiał, nie umie i chyba się już nie nauczy czysto śpiewać ani nawet krzyczeć. A ma do czego, bo koledzy grają co się da: hardcore punk, crossover thrash, skate punk, trash, funk… Jakby tego nie nazwać, power jest! W sam raz muzyka na chandrę!

PS. Muzyka moich szczenięcych lat…

Arnold Newman – „Igor Strawiński”

Arnold Newman – „Igor Strawiński”

- Panie! A ten staruszek co tak siedzi przy tym czymś, to do kupienia jest?

- To Igor Strawiński przy fortepianie…

- Strapiński nie Strapiński, pianino nie pianino, ja się pytam czy na tym zarobię?!

Quidam

Ten polski zespół szerszą popularność zdobył w latach 90-tych, kiedy ich utwory znajdowały się nawet na listach przebojów. Miałem przyjemność mieszkać w jednym akademiku z ich flecistką, Ewa Smarzyńską. Pozdrawiamy! Potem nastąpiły zmiany w składzie, odeszła m.in. wokalistka, co zawsze jest bardzo trudnym momentem dla każdego zespołu. Ale poradzili sobie i teraz śpiewa z nimi mężczyzna. Nadal mają swoją publikę, lubiącą tę progresywną, art rockową muzykę w starym stylu.

UNKLE

Z UNKLE mam taki oto problem, że ciężko mi ich rozpoznać i zidentyfikować, pomimo mojej sympatii do ich muzyki. A wszystko przez to, że James Lavelle i Tim Goldsworthy po pierwsze nie mają stałego wokalisty czy wokalistki a po drugie ich muzyka ewoluuje. Czasami słyszę UNKLE, ale nawet nie wiem, że to oni. Zasadniczo kojarzy się ich z trip hopem, ale według mnie jest to po prostu pop. No, czasami pop rock. A współpracowali z nimi m.in.: DJ Shadow, Thom Yorke, Michael Diamond, Richard Ashcroft), Ian Brown, Josh Homme), Robert Del Naja), The Duke Spirit, Joel Cadbury), Gavin Clark i inni.